Elk jaar opnieuw krijg ik de kriebels als de kerst periode er aan komt. Goede kriebels want ik hou wel van de kerst sfeer. Maar ook slechte kriebels. En die beginnen meestal wanneer ik het eerste kerstkaartje in de bus krijg.
Want eigenlijk heb ik zo een haat-liefde verhouding met kerstkaartjes. Langs de en de kant maak ik er net zoals haar een soort erezaak van om zelfgemaakte kaartjes te sturen. Maar langs de andere kant zorgt dit voor een jaarlijks terugkerende stress. Ook bij mijn man. Elk jaar laat hij mij beloven dat ik eind november de kerstkaartjes klaar zal hebben. Ik hoef u waarschijnlijk niet te vertellen dat dat nog nooit is gelukt. Dus ook niet dit jaar.
Toch is het mij deze keer gelukt om ze voor kerst klaar te hebben. Toch had ik deze keer een veiligheid ingebouwd. Geen kerst kaartjes, nee, nieuwjaarskaartjes. Dat geeft nog een weekje speling nietwaar.
