zelfgemaakt met liefde
Mag ik u voorstellen, de pittigste uit de nieuwe Soft Cactus collectie
Vorige keer toonde ik jullie al een andere versie van de “We Want Waves”, nu is het de versie uit de kleurenreeks Cayenne Parisian Blue.
Nand koos zelf de felle blauwe versie. Een goede keuze, want felle, harde kleuren, daar is hij het mooiste mee.
Soft Cactus hoef ik je ondertussen niet meer voor te stellen. Nog maar 2 jaar op de markt, maar niet meer weg te denken uit ieders stoffenkast.
Vandaag mag ik jullie al een volgend stofje laten zien. “We Want Waves”, maar dan uit de kleurenreeks “Cristal Rose Blue”
Vooral dat “Baby blue” ♥ Hier loopt er thuis toch wel eentje rond die bijna licht geeft wanneer hij lichtblauwe tinten draagt. In mijn hoofd soms nog een lief schattig baby’tje, in realiteit een guitige kleuter die de kapoenerij uitstraalt.
Het prachtige blauw wordt in de stof gecombineerd met een vleugje roze en grijze. Even had ik wat schrik dat het roze voor een resolute nee zou zorgen. Maar deze mama verkocht de stof als een heel mooi stofje met mini dolfijntjes die uit de zee springen. Als trotse kleuter uit de dolfijnenklas kon hij dat alleen maar super vinden.
Arend werd in juni 4. Eén blik op de kalender deed me inzien dat papa zijn verjaardagsweekend niet thuis zou zijn.
Toen beloofde ik hem iets…
Wat als we als cadeau eens op stap gingen, hij en ik, wij met zijn tweetjes. Naar een prachtige zoo, samen op restaurant, samen op hotel en samen in het grote bed slapen.
Puur qualitytime! Genieten dat we deden.
Dat dromen kunnen uitkomen, dat besef ik ondertussen maar al te goed.
3 jaar geleden toen ik op het punt stond om zelfstandige te worden, had ik zelf nooit kunnen dromen wat nu dagelijkse werkelijkheid is. Mijn eigen stoffenwinkeltje, mijn eigen baas zijn en stofjes mogen ontwerpen voor het merk waar ik grote fan van ben.
Ondertussen probeer ik ook mijn kinderen te leren dat alles mogelijk is. Dat hun dromen kunnen uitkomen, als ze dat echt willen. Al hoop ik dat gezien hun onuitputtelijke fantasie, niet alle dromen zullen uitkomen. Denk maar aan lava spuitende superauto’s, of apen met één oog en gifkrachten, …
Nog iets wat ik zelfs niet had durven dromen is dat ik ooit op het lillestoffestival zou zijn. Een naaiweekend met gigantisch veel Duitse vrouwen (en mannen).
Eerlijk gezegd, zou me dat een 10 tal jaar geleden zelfs eerder als een nachtmerrie geklonken hebben. Want Duits, dat was mijn ding zo niet, en een naaimachine, daar had ik nog een jeugdtrauma over.Continue Reading
De jongste zoon was al lang fan van die ene robot tricot in de winkelkast. Nu paste deze perfect in het thema van de Kids Clothes Week “Toys”.
Omdat de kleur van de stof vrij donker is voor het lichte velletje van Arend, combineerde ik deze met een licht turquoise effen stof. Voor het patroon koos ik een gekend succesnummer, de Ole.
Ongeveer vijf jaar geleden kreeg ik de kriebels. Net bevallen van onze Nand, het zouden wel hormonen zijn. Plots moest ik een naaimachine hebben. Wellicht een bevlieging en dus kocht ik mezelf een basismachientje in de plaatselijke supermarkt.
Wie had toen gedacht…
De bevlieging intrigeerde me, werd een leerschool, werd een hobby, werd een passie en werd uiteindelijk mijn droomjob.
Dat had ik nooit gedacht…
Een vier tal jaar geleden kocht ik mijn allereerste “designer” stofje op de stoffenavond van Schoten Stikt. Dat ik zelf ooit aan de andere kant van de tafels vol stoffen zou staan, geholpen door de twee belangrijkste mannen in mijn leven.
Dat had ik nooit gedacht…
Door dat ene stofje werd ik fan, grote fan. Fan van de kleuren en designs. Fan van de biologische kwaliteit van lillestoff.
Wie had toen gedacht…
Op een avondje naaien voor het goede doel leerde ik Naomi kennen. We werkten samen aan haar droom en enkele maanden later stond ik mee aan de wieg van ondertussen een vaste waarde in de stoffenwereld.
Ook dat had ik nooit kunnen denken…
Op een beurs om stoffen in te kopen bezocht ik de stand van lillestoff. Mijn man deed een babbeltje, we lieten wat van mijn stofontwerpen zien en voor ik het goed en wel besefte was ik designer voor lillestoff.
Nu dat had ik zelfs nooit durven dromen…
Het voelde allemaal wat onrealistisch aan, tot vorige week. De vriendelijke dame van UPS bracht me een pakje met stof. Een pakje net iets anders dan de meeste pakken stof die hier geleverd worden. Een pakje met het eerste stofje “Designed with love” by Pieke Wieke for lillestoff.
Het gebeurd niet vaak maar zo af en toe overkomt het me …
Dan wordt ik halsoverkop verliefd
Op een stofje …
Zo was het dus met deze stof. Een tricot met jeans look van lillestoff, met een prachtige tekening van Susalabim. Ik zag ze voor het eerst op het lillestoff festival als een prachtige hoodie/t-shirt.
Vorige week werd onze Nand 5.
Hij bestelde een bouwfeest.
Geen probleem, als pinterest mama smul ik van themafeestjes.
Uren browsen op pinterest, ideeën met hopen.
Bij de uitnodiging ging het nog goed.
Al maakte ik het me makkelijk en gebruikte ik wel dezelfde stijl als zijn brandweerfeest.
zoals cirkelssjaals of de pyama’s die in de ik jongens voor kerst maakte.
zoals de zoveelste vlindertrui voor mezelf en de strandtas die ik maakte.
zoals dat ene projectje dat hier op de paspop staat te blinken.
zoals de boomstronk poef.
zoals het geboortecadeautje voor Ella.
Deze is al lang klaar, maar het was geen weer om er buiten foto’s mee te nemen, en binnen was ook geen succes. Om een of andere reden lukt het niet om de zoon deftig op foto te krijgen in deze outfit.
Ik probeerde het 3 keer, trok 255 foto’s. De meeste zijn onscherp, bewogen, niet mooi, totaal niet te bewerken of zelfs gewoon fout.
Ach ja, je krijgt wel een beeld van hoe het er uit ziet.
Er zijn belangrijkere dingen in het leven dan perfecte foto’s …
