Blog Switch
Net zoals vorig jaar organiseerde Evi een leuke ruil. 10 bloggers sturen elkaar anoniem een stofje op met de bedoeling dat de ontvanger er iets mee maakt. Spannend is dat, want het kan helemaal je ding zijn, of hoe zal ik het zeggen, het kan je uit je comfortzone halen.
Ze stuurde me de vraag of ik zin had om mee te doen. Ach ja, waarom niet, het klonk wel tof.
Zo kreeg ik 2 (eigenlijk zelfs 3) stofje toegestuurd. Een warm grijze katoen met gouden ananassen en een vrolijke zwembroekenstof met een bijhorend netstofje.
Het plan
Het duurde even voor ik wist wat ik met de stof(jes) zou aanvangen. Ik liet ze een tijdje in het zicht liggen, met de hoop dat ze me op ideeën zouden brengen.
De zwembroekenstof werd hier meteen aan de jongens getoond, en even snel weer afgekeurd. Geen van beiden vonden het stofje mooi. Oei een zwembroek was dus geen optie.
de zwembroekenstof, wie weet, misschien wordt die ooit nog wel eens een zwemzak
De lap ananassen werd verschillende keren voorgehouden, in de spiegel bekeken, en weer weggelegd. De stof vind ik super mooi, maar warm grijs is nu niet mijn kleur. De mening van mijnheer Pieke Wieke werd ingeroepen, “Ananassen zijn die al niet passé?” Ja, door het helpen met de stoffen is hij dus op de hoogte van welke stoffen nieuw en minder nieuw zijn… Daar werd ik dus ook niet veel wijzer van.
De deadline kwam dichter en werd zelfs nog verschoven. En nog steeds geen plan. Ondertussen zag ik de mooiste creaties verschijnen van de andere deelnemers. De lat werd dus (vooral ook door mezelf) nog extra hoog gelegd, iets simpel mocht het ook niet worden. Maar geen probleem, deze deadline madam krijgt last minute steeds de beste invallen en schud dan altijd iets uit haar mouw waar ze dik tevreden mee is.
Altijd, behalve deze keer…
Uiteindelijk ging ik voor de veilige oplossing. Dacht ik…
In juni produceerde ik op 2 dagen 3 tassen als juffen cadeau. Een ideaal formaat, zo eentje wou ik ook wel. JA, een plan.
drie juffentassen op een rij
De tas
Het aangepaste patroon van de tienertas van Jace dit it! had ik dus al 3 keer gemaakt. In de korte tijd die me nog restte kon dat niet mis gaan. Het lukt mij altijd om op tijd af te geraken. Altijd, behalve deze keer.
Het knippen en voorbereiden ging vlot. Even doorwerken en het kwam helemaal in orde. De handvaten zagen er al goed uit en werden mooi vast gemaakt op de zijkanten. Tot ik de mooi op maat gesneden stylvil vastnam. Die bleek te groot. Na even uitpluizen begreep ik dat ik een fout had gemaakt bij de voor en achterkant. Daar ging mijn perfecte formaat. Opnieuw beginnen was geen optie, dus moest het maar met het nieuwe formaat. Het zou wel goed komen.
Toen bleek dat mijn super schone voeringstof ook op het verkeerde formaat bleek te zijn gesneden, werd ik toch wel lastig. Ik koos een andere voeringstof, die ook perfect past en sneed deze, tot twee keer toe verkeerd …
Even snel een tas maken dacht ik. Niet dus.
Voering klaar, nu nog even snel in elkaar zetten, het kwam helemaal goed. Ondertussen dacht mijn naaimachine, hier doe ik niet meer aan mee. *zucht* Hopla, twee keer alles los vijzen, proper maken, terug proberen. Maar nee, ik heb een standvastige naaimachine.
Gelukkig heb ik ook genoeg reservemachientjes. Eindelijk was de tas klaar. Wat een zware bevalling.
Ondertussen kweekte ik een beetje een haat liefde verhouding met de tas. Hoe blij ik ook ben dat ze af is, voorlopig springen de imperfecties het meeste in het ook. Maar ze zal gebruikt worden, de liefde zal wel groeien.
de tas!
binnenzakje met musketonhaakje
een extra vak voor mij Ipad
Een goedmakertje
Wanneer je van je fiets valt, kan je best zo snel mogelijk er weer op kruipen. Wanneer een naai project tegen slaagt, kan je best zo snel mogelijk iets anders maken, wat dan hopelijk wel mee valt. Dat deed ik dus. Van de resterende lap maakte ik als goedmakertje een super simpel rimpelrokje voor mezelf. Snel klaar, en eentje dat dan uiteindelijk toch nog regelmatig uit de kast zal komen.
Eind goed al goed …
De deelnemers
Ga ook zeker eens kijken wat de andere deelnemers maakten. Geloof me er zitten pareltjes tussen!
De Give away
In de titel beloofde ik nog iets. We stuurden niet alleen een stofje op naar elkaar. We stuurden er ook nog eentje op om weg te geven. In totaal is er dus 10 meter stof te winnen!
Snel zijn is de boodschap want je kan nog mee doen tot morgen, 2 augustus tot middernacht.
Hoe je kan mee doen ? Kijk dan snel bij onderstaande foto op mijn instagram account.
Een beetje info
♥ Patroon: Aangepaste tienertas
♥ Stoffen & toebehoren :
Anoniem toegestuurd gekregen: Ananas stof
De Pieke Wieke webshop: Gouden kunstleder, Voering
♥ Aanpassingen / extra’s: Het patroon werd hoger, breder en dieper gemaakt. Als versteviging gebruikte ik stylvil.
♥ Opmerkingen: Een tas van een ideaal formaat (wanneer je de juiste maten gebruikt) , beetje vergelijkbaar met de “dehaize zakken”
Een eervolle vermelding
Het netjesstofje leverde me trouwens nog de titel “beste mama van de wereld” (voor één dag) op. *blink*
De zonen maakten een jungle knikkerbaan en stelden me de vraag ” Mama kan jij een net maken?”
Tuurlijk kan mama dat:
ziehier de perfecte valstrik
Wat een verhaal! Maar het is een prachtige tas! Wauw zeg, helemaal mijn ding. Als je ooit eens tijd en goesting vind, ben ik wel geïnteresseerd in een kleine tutorial hoe je de Tienertas aanpaste. Ziet er mij kei handig uit van formaat! Love it!
Ananassen mogen dan wel passé zijn, dit is helemaal mijn ding 🙂
Waarschijnlijk zal ik binnenkort de juiste afmetingen eens online zetten, met wat tips om de tas aan te passen. Want ik gebruikte de tas vandaag en eigenlijk is het wel een super handige tas. Enne, schone ananassen blijven volgens mij ook nog kunnen hoor 🙂
‘T is toch een heel mooie tas geworden hoor! Heel herkenbaar dat je in het begin de imperfecties ziet, maar zoals je het zo mooi zegt: de liefde zal wel groeien.
Het vervelend was eigenlijk dat die imperfecties net op de foto’s duidelijker werden. Want het is nu niet dat ik er niet mee over straat durf te lopen. Al bij al blijkt het toch echt een handige tas.
een hele mooie tas maar wat een verhaal
gelukkig heb je voeringstof genoeg liggen 😉
een heel stofje trouwens (zowel de buitenkant als de voering)
Gelukkig stofjes genoeg. Al vond ik het nog echt wel zonde van de andere voeringstof. Maar die ligt nu wel in het juiste formaat te wachten tot ik ooit de moet vind er nog eentje te maken in het perfecte formaat 🙂
Het ging duidelijk niet van een leien dakje, maar de beste mama van de wereld kan gelukkig goed relativeren! Chance dat jij je eigen winkeltje hebt seg! En die liefde, die zal wel groeien 🙂
Ja hoor, de liefde is aan het groeien. Ondertussen naai ik zelfs in mijn winkeltje. Dat is het misschien zoeken, zoveel stofjes binnen handbereik hebben :p