Onze kleinste werd 3.
Al drie zeg.
Op zo’n dagen wordt ik altijd een beetje melancholisch.
Dan denk ik terug die eerste momenten dat je je baby in je armen krijgt.
Die eerste aanblik.
Die onvoorwaardelijke liefde voor dat kleine wezentje.
Die super zachte fijne haartjes, die ondertussen zijn gegroeid tot de mooiste krullenbol die ik ken.
Dan ben ik zo dankbaar, dat we de kans hebben om onze jongens elke dag te zien zien groeien.
Van kleine hulpeloze baby’s, tot vrolijke zelfzekere deugenieten.
Dan ben ik zo dankbaar, dat we de kans hebben om onze jongens elke dag te zien zien groeien. Van kleine hulpeloze baby’s, tot vrolijke zelfzekere deugenieten.
Die guitige krullenbol van ons koos uit de winkelkast een stofje. Eentje met slakjes, en blauw, want blauw is nu eenmaal zijn favoriete kleur.
Het werd nog eens een Apple hemdje. Patroontjes recycleren, ik zou dat meer moeten doen. Zo leuk als je meteen kan beginnen knippen.
