* scroll down for english *
Na een fantastisch naaiweekend vorig jaar trokken mijn man en ik naar IJsland. Het EVE fanfest voor hem, een portie me-time voor mezelf.
selfmade with love
* scroll down for english *
Na een fantastisch naaiweekend vorig jaar trokken mijn man en ik naar IJsland. Het EVE fanfest voor hem, een portie me-time voor mezelf.
Met twee jongens in huis was het logisch. Op een dag zouden er hier een invasie gebeuren. Niet in een keer, maar zo geleidelijk zo. Het begint met één geel mannetje dat wat kleine blokjes mee neemt. En het eindigt met een heel leger gele mannetjes, ontelbaar veel blokjes en kleine stukjes, overal kleine stukjes.
Nu klagen wij (nog) niet hoor. Zowel mijn man als ik sloten onze oude liefde graag terug in onze armen. Uren dagen, weken, hebben wij als kind gebouwd, gespeeld, afgebroken, gezocht, …
Onze Nand is ondertussen ook gebeten door het blokjes virus. Dagen zit hij aan tafel met zijn gele vriendjes, blokjes en plannetjes. Een paar maand geleden mocht hij voor het eerst met zijn eigen spaarcentjes iets kopen. Hij koos een heuse reddingshelicopter. >Dat was het begin van de invasie.
Sindsdien kwamen de Sint, Kerst, en de nieuwjaarsbrief voorbij. Zo werd ons huis langzaam aan ingepalmd door kleine gele mannetjes. (zelfs onze slaapkamer is niet veilig meer, want de grote man werd ook terug gebeten door het virus)
Ik begon me net wat zorgen te maken. Onze Nand denkt, droomt, leeft Lego. Hij zet, als 3,5 jarige vlot bouwdozen voor 7 jarigen in elkaar. Als afwisseling leest hij de bouwplannen opnieuw en opnieuw. Hij kijkt op zijn ingebeelde laptop naar ingebeelde Lego filmpjes op youtube (jij mag wel meekijken hoor mama). Zijn favoriete boek is de Lego cataloog. En hij heeft hele verlanglijstjes in zijn hoofd zitten, genog om de eerste 10 jaar niet meer naar een cadeau te moeten zoeken.
Dus dacht ik deze morgen even serieus te scoren met zijn nieuwe geflockte pantoffels.
En wat zegt meneertje als hij ze ziet staan? Kijk mama, pantoffels met robotjes!
Gelukkig. Misschien is hij dan nog niet zo “geobsedeerd” als we denken.
Een tijdje geleden kreeg ik een mailtje. Met een vraagje over de doopsuikerzakjes van onze Arend.
Waar kan je die flocks laten uitsnijden? Nu heb ik hier toch wel zo een machientje staan zeker …
Een voorbeeldje werd doorgestuurd. Het oorspronkelijk idee was enkel de contouren van de kikker te gebruiken. Dat was wel leuk, maar ik miste iets. Dus kreeg de kikker oogjes en een glimlach. Een vrolijk beestje!
Na even nadenken kozen de ouders in spe toch voor buttons. Staat er hier toch ook wel zo een machientje zeker …
De buttons werden geperst en op Sante Boutique overhandigd. Dat was in november.
Gisteren zat er weer een mailtje in de mailbox. Mét een foto deze keer.
Vrijdag werd kleine Boris geboren. En kijk wat mama en papa maakten met de buttons. Het plaatje klopt helemaal. Voor de kindjes, vonden ze zelfs kikkersnoepjes. Kwaaak!
Nog eens een hele dikke proficiat aan de kersverse ouders!
Geniet met volle teugen van jullie kleine wonder.
Toen ik mijn Secret Santa mail kreeg van Tess met de naam van mijn “slachtoffer” was ik heel benieuwd. Een pakje maken voor iemand die ik niet ken … was toch niet zo eenvoudig. Ik snuisterde wat op haar blog op zoek naar dingen die ze leuk zou vinden. En ook op haar pinterest bord zocht ik naar aanwijzingen. Uiteindelijk bleven de volgende zaken hangen: vlinders, graag boeken lezen, paars, rood en thee.
Zoals gehoopt leverde de postbode haar pakje op Kerstavond.
Alvast een paar foto’s van wat er uiteindelijk in het doosje de post op ging:
Nog een voordeel van een IT-er in huis te hebben is dat hij regelmatig thuis komt van een conventie met reclame t-shirts. Ik “recykleerde” er enkele in een t-shirt met lange raglan mouwen (een patroontje uit een oude Ottobre).
Toen ik Nand vroeg, wat zal mama op je t-shirt strijken kreeg ik vrijwel meteen het antwoord: Een koala, een giraf en een brandweerman. De koala en giraf (zo ene met zijn hoofd een beetje naar beneden he) werden gekozen en goedgekeurd.
De brandweerman wordt voorlopig even “vergeten”. Brandweermannen genoeg in zijn wereldje, want hij is grote fan van brandweerman Sam (hoewel hij maar eens af en toe naar een youtube versie mag kijken, blijft dat enorm hangen). Momenteel krijg ik, wanneer ik wij hem aanspreek met Nand, steevast het antwoord: “nee Nellie het is Sam“. Ook zijn broertje wordt consequent Tom genoemd, en papa, commandant Staal.
Dus de brandweer input een beetje verminderen zou geen kwaad kunnen. Zouden we bij de Sint bestelde Lego – brandweer set nog kunnen aanpassen?
Een “all in one” pakketje want:
– ik hou van quotes
– ik hou van optimisme
– ik hou van flocken (en meestal ook van mijn snijplotter)
– ik hou van mooie stofjes (ook van ze te ontwerpen)
– ik hou van wegwerpmateriaal gebruiken om iets mooi mee te maken
– ik hou van snel klaar projectjes
– ik hou van een duidelijke tutorial
– ik hou van dat kleine Arendje dat hier door ons huis fladdert (ok, misschien iets minder van er altijd te moeten achter fladderen)
– ik hou van zijn kleine kamertje
Vorige keer vertelde ik al dat ik bezoek kreeg van een bende monstertjes.
Deze week hielpen ze me met de Kids Clothes Week. Ik maakte een hoodie, deze keer een uit de Ottobre herfst 2013 waarop ik vervolgens een van de monstertjes flockte.
Het lijkt hier misschien wat rustiger, maar ondertussen wordt er achter de schermen hard gewerkt. Zo kreeg ik deze week bezoek van deze monsterlijke bende.
Gisteren waren wij uitgenodigd om mee te vieren dat dat er eindelijk JA werd gezegd.
En omdat ik zelf niet zo een fan ben van een gewoon envelopje, kroop ik achter mijn naaimachine.
Gelukkig had ik een hele dankbare trouwuitnodiging om mee te werken.
De hoes met paspel werd gemaakt volgens haar handleiding en de letters werden geflocked. Op de achterkant stikte ik nog een zakje om een kaartje in te steken. De muntstukken werden verstopt in het binnenkussen (gaatje in de naad maken, geld er in en terug dicht stikken).
Theme by 17th Avenue · Powered by WordPress & Genesis