Over een cowboy en een bij, deel 2

Het is ondertussen al weer even geleden dat er hier carnaval werd gevierd. Echt super speciale hoogstaande carnavalsnaaisels werden er hier niet geproduceerd. Maar ik merkte dat ik de carnavalsposts van de vorige jaren stiekem zelf heel leuk vind om terug te lezen. Dus kan ik het niet laten om er dit jaar toch nog eentje te schrijven, eentje voor het archief zal ik maar zeggen.

Carnaval dus. De periode van het jaar waarin wij, naaiende mama’s, het onderste uit de kan halen om te voldoen aan de vestimentaire wensen van onze kroost.

Stiekem vinden we naaien voor carnaval wel leuk, je kan dan:

– eens totaal over de top gaan
– je principes een beetje laten varen onder het mom van het is maar voor een dag
– buiten je comfortzone werken
– je fantasie de vrije loop laten
– opgaan in details
– de afwerking niet zo nauw nemen
– makkelijk (of niet zo makkelijk) scoren bij je kids
– uitpakken met je kunnen bij niet naaiende mama’s

Dit jaar kwam ik er zelf makkelijk vanaf. Onze jongens wilden beiden hetzelfde zijn als op het grootouderfeest van enkele weken geleden, een cowboy en en bij.

Veel werk moest ik er dus niet meer insteken. Natuurlijk kon ik het niet laten om de avond voor het feest nog enkele extra’s van onder de machine te laten rollen. Onze kinderen zonder iets zelfgemaakt de carnavalstoet laten lopen, het idee alleen al!

Onze kleine bij is pas sinds januari gestart. Wat ik nog weet van onze Nand zijn eerste carnaval is dat de kleinsten het geluk de pech hebben om in een karretje mee te rijden. Een uurtje stilzitten in de kou dus, met een ziek kind in de krokusvakantie als gevolg. Een ervaren mama laat zich geen twee keer vangen.

Ons bijtje had dus nood aan een extra warme buitenoutfit.
Een tweedehands bodywarmer werd snel voorzien van enkele stukken gele teddy fleece. Afwerking was niet de hoogste prioriteit, de fleece zou ik er achteraf wel af halen. Al vrees ik dat ik nu een huilconcert krijg als ik zijn bijenjas “stuk” maak.

Ik vond ook nog een oude zwarte gebreide trui van mezelf. De mouwen werden afgeknipt, aan elkaar gezet en de kraag van de trui werd als boord er aan gezet. Een instant warme broek, die ‘s morgens wonderwel super goed bleek te passen. Een cirkelsjaal in de gele fleece maakte het buitenbijtje af.

Voor de vleugeltjes gaat alle eer naar de kleuterjuf. Een super eenvoudig idee, maar verrassend mooi en onwaarschijnlijk schattig. Gemaakt van een stukje inpakfolie dat bij elkaar gebonden wordt met smockgaren. Een extra grote lus er aan dat over het buikje van de kleine bij gaat, en ziedaar, de bij kan gaan vliegen.

Nand, zijn outfit bestond uit zijn kapitein Winokio cowboy vestje, een jeans en een geruit hemd en een cowboyhoed natuurlijk. Hij had enkel nog een bandana nodig. Een lapje zwarte sterrenstof, werd afgewerkt met een rolzoompje, 5 minuten werk, en een gelukkige, stoere cowboy als resultaat.