Archives for July 2013

De operatie bij Nand is goed verlopen, hij is zoals gewoonlijk weer heel flink geweest. Vanmiddag slaapt hij nog zijn narcose weg in een super lange middagdut. De dokter ze dat er morgen waarschijnlijk niets meer van te merken is.

Morgen onderbreken we onze feestweek even voor een kleine medische ingreep bij ons feestvarkentje. Na de vele oorontstekingen in het begin van zijn schoolcarriere werd er beslist toch buisjes te laten steken.

Morgen is het zo ver, onze verse driejarige wordt een paar buisjes rijker en een paar poliepjes armer. En omdat dat een extraatje verdient, maakte ik hem een nieuwe pyama, eentje met marsmannetjes. En eentje met spiksplinternieuwe labeltjes, waarover later meer.

Het stofje kreeg ik van mijn tante. Ze bracht het voor me mee van het stoffenspektakel. En als er iets leukers is dan stofjes kopen, dan is het toch wel stofjes krijgen 🙂

Morgen wordt hij begeleid door zijn trouwe bed buddy, Aap. Voor hem maakten we samen een bijpassend sjaaltje.

Zo, Nand en Aap zijn er klaar voor, nu mama nog …

Omdat mijn naaikriebels pas begonnen net nadat onze Nand geboren was, maakte ik zijn doopsuiker met mijn andere grote liefde: papier.

Ik bedacht zelf een doosje, dat makkelijk en snel zelf te maken was. Natuurlijk in hetzelfde thema als het geboortekaartje: Porsche.

Voor de labeltjes gebruikte ik het logo van Porsche en zetter er de naam in. Datzelfde label kwam terug op de geschenkjes voor de kindjes, bellenblazertjes.

De display werd door mijn vader gemaakt en door mijn schoonvader geschilderd. Die werd daarna nog eens gebruikt voor de doopsuiker van Arend. En nu staat die in zijn kamertje om wat spulletjes op te zetten.

Dat wij graag twee dochters wilden vertelde ik al eerder. Voor ons eerste kindje hadden wij dan ook enkel een meisjes naam. Toen de dokter me zei dat het een jongen zou zijn moest ik even bekomen. Maar toen we buiten gingen zei ik tegen mijn man: “als het dan toch een jongen moet zijn, dan wil ik een Nand.” En tot mijn grootste verbazing zei hij meteen ok.

Voor mij heeft de naam een emotionele betekenis. Mijn grootmoeder met wie ik een heel hechte band had heette Fernande. Maar voor mijn man…  Hij is grote fan van Porsche, en vond het wel tof zijn zoon te vernoemen naar de stichter Ferdinand Porsche.

Zo werd ook meteen het concept voor het geboortekaartje duidelijk. 

Het kaartje voor onze Nand maakte ik ook zelf. Ik wilde vooral een stoere jongenskaart, en daar leende de Porsche achtergrond zich perfect voor. Zelf ben ik vooral fan van de 356, het meest retro model, en die werd ook gebruikt in mijn ontwerp.

Nu ik het kaartje nog eens terug zie, ben ik er nog vrij tevreden van. Al zijn er wel wat dingen die ik nu anders zou doen. Toch ben ik er zeker van dat er een dag komt dat hij trots is op zijn geboortekaartje.

Vandaag was het hier weer feest, onze Nand werd 3 jaar. En omdat ook hij een verjaardagsweek verdient, vertel ik vandaag zijn geboorteverhaal.

Drie jaar en een dag geleden, (vijf dagen voor mijn uitgerekende datum) voelde ik me niet zo super. Niet echt abnormaal, de dag ervoor was ik met excollega’s nog een stapke gaan zetten en het was al bij al vrij laat geworden. Toen mijn schoonvader belde of we zin hadden in een barbecue wou ik eigenlijk passen, maar zei toch ja omdat we er zelf al zo lang achter hadden gevraagd.

Na een gezellige avond trokken we veel later dan gewild naar huis (je kan moeilijk vertrekken voor het dessert, zeker wanneer je schoonzus er heel enthousiast voor heeft gezorgd). Toen we naar huis reden voelde ik me echt niet goed, en kaartte ik voorzichtig aan bij mijn man dat de baby misschien niet te lang meer op zich zou laten wachten. Wat mijn man meteen ontkende, want we waren nog lang niet met alles klaar, de baby moest nog wachten!

Tegen 23.30u thuis gekomen nam ik een douche en wilde ik snel gaan slapen (want ik was echt super moe). Maar in de douche viel mijn frank dat ik echt wel heel regelmatig buikkrampen had, zo om de vijf minuten. Onbewust deed ik terug mijn kleren aan en toen mijn man terug in de badkamer kwam kreeg ik te horen: “ah, we gaan dus niet slapen ofwa?” Nee schat, ik denk dat we maar beter naar het ziekenhuis gaan.

In het bevallingskwartier aangekomen, werd ik gecheked (4cm opening) en ging ik een half uur aan de monitor. Daar had ik nog een tweede maal “plezier” van het beruchte dessert, de om nooit te vergeten aardbeien met chocolade 🙂 .

Na de monitor mocht ik naar de verloskamer. Het eerste wat ik dacht was, ah een bed met kussens, ik ging erop liggen en nestelde mij om te slapen. Mijn man, natuurlijk helemaal zijn kluts kwijt. Hij had zich al voorbereid met een energiedrankje op een zware nacht van handjesvasthouden, machteloosheid en morele steun geven. Hij klaar wakker dus, en bibi lag te slapen tussen haar weeën door.

Om 3.45u spring ik plots recht: ik moeet naar het wc. En splatch  …. water gebroken.
Mijn man belt de vroedvrouw, en deze komt rustig binnen gewandeld.
“Alles ok, wil je graag een epidurale? “
“Euh nee, haar water is gebroken.”
“Oh dan moet ik u efkes onderzoeken frouwke…” “Ah frouwke (mijn man ergerde zich nogal aan de manier waarop de vroedvrouw mij aansprak) u bent NU aan het bevallen.” “Ik bel even de dokter”

Gelukkig was de dokter van wacht (het was de nacht van zaterdag op zondag) al net aangekomen voor een andere bevalling. Hij kwam net binnen gewandeld en had maar nipt de tijd om een doktersjas aan te trekken. Na 3 keer persen lag ons eerste wonder op mijn buik, het was 4.02u

De vroedvrouw zei, amai dat is een vlotte bevalling voor een derde kind. (waar die ander twee gebleven zijn weet ik niet want voor zo ver ik weet was dit wel degelijk mijn eerste 😉 )

We kregen een rustig de tijd om met zijn drietjes te bekomen en te genieten van dit wonderlijke moment. Het was plots heel snel gegaan en alles was nog een beetje onwezenlijk.

Daarna mochten we naar onze kamer, en daar wilde ik maar een ding doen, slapen.
Maar toen ik dan ‘s morgens wakker werd en opzij keek …
Klasj boem bang, smoorverliefd was ik plots. En daar op dat moment, daar werd de mama in mij geboren.